Leitum ekki af sökudólgum?

Það eru margar raddir á sveimu um ástandið í landinu, hverjum er um að kenna.

 

Er þetta fólkinu í landinu að kenna?

Er þetta útrásarmönnum að kenna?

Er þetta bönkunum að kenna?

Er þetta stjórnvöldum að kenna?

Er þetta útlöndum að kenna?

 

Ok.  Hvar á ég að byrja?  Allavega þá ætla ég ekki að vera langorður heldur hnitmiðaður.

 

Sagan er svipuð og fjölskyldusaga.  Stjórnvöld eru foreldrarnir, bankarnir og útrásavíkingarnir eru stórubræðurnir og fólkið í landinu eru litlubörnin.

 

Foreldrarnir setja reglur og það er eðli barnanna að teygja sig eins langt og reglurnar leifa, helst aðeins lengra.  Litlibróðir fylgist með stórabróður og reynir að apa eftir honum eftir fremsta megni.  Hann lítur upp til hans og langar að verða eins og hann þegar hann verður stór.

 

Það læra börnin sem fyrir þeim er haft.  Stóribróðir verður stærri og hagar sér eftir því uppeldi sem hann fékk, hefur nú aðeins meira vald á því hvernig hann hagar sé miðað við þegar hann var undir foreldrum sínum.  Stórabróður gekk vela ð fá það sem hann vildi hjá foreldrum sínum, var kannski pínu frekur, og jafnvel dekraður.  Enda héldu mamman og pabbinn mikið upp á frumburðinn.

 

Svo þegar stóribróðir var orðinn stærri og litlibróðir var orðinn stór, fór hann að láta litlabróðir fá það sem hann vildi og dekraði hann.

 

Allt fór í óefni, reglurnar sem foreldrarnir settu virkuðu ekki nógu vel, dekrið borgaði sig ekki.  Stóribróðir hafi skuldbundið sig mjög mikið og fannst hann vera að gera rétt.  Hann hafið að vissu leiti leift litlabróður að skuldbinda sig of mikið líka svo hann geti haldið lítið einkapartý í stóra partýi stórabróðurs, en svo komið að hvorugur getur borgað. 

 

Stóribróðir fer til mömmu og pabba og segir þeim að fjárfestingar hans í lífinu hafi ekki gengið upp.  Allur þessi pappír sem hann hafði keypt hafi á endanum bara verið verðlaus pappír með prentstöfum og allir peningarnir hans hafi verið tölur í tölvuskjali, allt einhverjum útlendingum að kenna.  Mamma og pabbi finna mikið til með uppáhalds syni sínum og taka á sig allar skuldir hans og hóta öllu illu, ætla sko ekki að borga þessum útlendingum sem voru að svíkja dekurdýrið.  Þegar þau fara svo að skoða hverjir skulduðu stóra stráknum sínum sjá þau að litli sonur þeirra skuldar honum helling.  Hafði fengið lán til að kaupa sér bíl og hús og einhvert svona rugl.  Nú skal sko láta litla vitleysinginn borga, og ekki bara það, það skal borga greyið útlendingunum sem voru að tapa á því að lána stóra gulldrengum þeirra peninga sem litli strák skrattinn hafði svo fengið og eytt í vitleysu.  Það skal sá stutti fá að borga líka.  Að eyða peningunum sínum í hús og einhverja slíka vitleysu.  Er strákurinn brjálaður?

 

Svona lítur þetta út fyrir mér.  Ábyrgðin er foreldranna.  Fordæmið er skirt.  Ef það er löglegt, þá má það.  Það gleymdist allt siðferði í uppeldinu.

 

Hvernig ábyrgðina á svo að axla er efni í annan kafla.

 

Kv.

Hannibal, gerir sitt besta í að vera gott foreldri