Ballanzinn á þessu

20.2.2007 | 10:00

Klám eða klám?

Með puttann á púlsinum og taka þannig ballanzinn á þjóðfélaginu. Í dag þarf maður að taka púlisinn í náranum. Einhver besta auglýsing sem klám hefur fengið á Íslandi hefur verið í gangi núna í okkar helstu fjölmiðlum síðustu daga. Hugsa að klámkóngarnir út í heim séu glaðir.

Margir halda því fram að klám sé slæmt, fyrir þá sem stunda klám og fyrir þá sem nota klám og þá aðallega til að gera okkur karlmennina að algjörum durtum. Oftar en ekki er vitnað í hinar og þessar rannsóknir sem sýna okkur að klám hefur vond áhrif. Aftur á móti eru þetta ekki niðurstöður sem maður á að taka sem einhverja staðreynd um karla, klám og viðhorf þeirra til nauðunna og kynferðisleguofbeldis gegn konum.

William A. Fisher og Azy Barker vildu rannsaka hvort ofbeldi í klámi hafi í raun aukist. Fannst þeim sem þeim rannsóknum sem gerðar höfðu verið bæri ekki saman. Í þeim væru mismunandi forsendur notaðar til að mæla magn ofbeldis í klámi, úrtakið væri valið á mismunandi hátt og að þessar rannsóknir væru gerðar á mismunandi stöðum. Þeim fannst þessar aðferðir vera einfeldni og hreinlega fræðilegur barnaskapur. Þeim fannst aðrir þættir í umhverfinu hafa meiri áhrif á hegðun fólks en einhverjar fyrirmyndir í fjölmiðlum.

Þeim fannst þó allt eins líklegt að klámfengnu efni gæti hugsanlega haft áhrif á það fólk sem ekki hefði næga sjálfstjórn til að takast á við slíkt efni á meðan klám hefði lítil sem engin áhrif á þær félagsverur sem væru fullmótaðar.

Einnig finnst þeim sem öllum rannsóknum hafi mistekist að sýna fram á samband á milli kláms og kynferðisafbrota í þjóðfélaginu. Fisher segir að ekki sé hægt að fá sömu niðurstöður út með endurtekinni rannsókn en hann endurtók fræga rannsókn sem Malamuth gerði og fékk ekki sömu niðurstöður. Þannig fékk hann út að karlar sem horfðu á ofbeldisfullt klámefni létu sig ekki dreyma um nauðganir og væru ekki kaldlyndari gagnvart nauðgunum, öfugt við Malamuth.

Þeim Fisher og Barker finnst ekki hægt að heimfæra niðurstöður tilrauna þeirra rannsókna sem hvað mest sé vitnað í yfir á daglegt líf fólks. Þannig finnst þeim að niðurstöður þeirra tilrauna sem gerðar hafi verið segi ekkert um áhrif klámefnis í hinum raunverulega heimi. Með því að benda á gervilegar aðstæður við framkvæmdir rannsóknanna sem gerðar eru á tilraunastofum renna þeir stoðum undir ádeilur sínar hvað varðar raunveruleikagildi þeirra.

Með því að rannsaka við þannig aðstæður þurfi þátttakendur þeirra ekki að óttast refsingu fyrir gjörðir sínar og engin hætta er á að viðkomandi fái samviskubit. Margar rannsóknir sem gerðar hafa verið eru framkvæmdar á nemendum í sálfræði víðsvegar í Bandaríkjunum. Þannig séu úrtökin oftar en ekki slæm þar sem mikill meirihluti rannsókna sé gerður á háskólanemum. Aldrei séu fulltrúar fyrir allan almenning þar sem meiri hegðunarhömlur eru á háskólanemendum sem gefi hreinlega möguleika á að áhrif kláms séu vanmetin. Þátttakendur myndu margir hverjir aldrei horfa á ofbeldisfullt klámfengi efni af fúsum og frjálsum vilja heldur gera það einungis í þágu rannsóknarinnar og geti því gefið skakka mynd. Fyrir utan þá staðreynd að nemendur í sálfræði við bandaríska háskóla fá ákveðin stig fyrir að taka þátt í rannsóknum ýmiskonar og því ekki hægt að ganga út frá því sem vísu að úrtakið sé handahófskennt heldur meira árangurskennt.

Þannig verði túlkun á niðurstöðum rannsókna lituð af gildum þeirra sem framkvæma rannsóknirnar, væntingum akademíunnar og annarra vísindamanna en skili í raun ekki því sem hægt væri að fá út úr rannsókninni .

Klámheimurinn er ekki bara þessi soraheimur sem verið er að draga upp enn einu sinni. Þeim sem framleiða og leika í klámmyndum er sett að fara eftir ákveðnum reglum sem iðnaðurinn hefur sjálfur sett. Þessi lög taka á því sem ekki má í klámi. Þar er hnefareið bönnuð, ekki má notast við þvag eða saur, ekki má sýna nauðganir, niðurlæging kvenna er bönnuð, engir aðskotamunir aðrir en gerfilimir og titrarar eru leifðir, ekki má hafa dýr og ekki sýna börn í kynlífsathöfnum.

Athyglisvert er hér að samkvæmt þessum lögum er niðurlæging kvenna bönnuð en hvergi er minnst á að niðurlægin karla sé bönnuð. Hér á náttúrulega bæði að vera bannað.

Þessar reglur hafa þó verið virtar af vettugi af mörgum klámmyndaframleiðendum og oft virðist sem upp komi framleiðendur sem villja ganga lengra en gengið hefur verið áður og vilja ögra umheiminum. Einn þeirra er Robert Black sem gerði mikið úr því að fara yfir strikið, sýna nauðganir svo dæmi sé tekið, en hann var að lokum leiddur fyrir rétt, ákærður um að hafa með myndum sýnum brotið lög og setið í fangelsi fyrir það. Þegar brot er sannað skal dæmt, ekki fyrr.

En hvers vegna er ég að koma með þessa umræðu hér? Jú vegna þess að mér finnst í öllu umtali um klám síðustu daga skýna svo í gegn að allir eiga að vera á móti klámi og umræðan með klámi fær aldrei að fljóta með. Sem mikill hugsjóna maður vill ég að báðar hæðirnar séu teknar í pólinn. Mér finnst sanngjarnt að þegar rætt er við, ja segjum forkvennu feministafélagsins að þá fái, ja Geiri á Goldfinger að vera á móti henni í umræðunni.

Það þarf tvo í Tangó. Ég kann karíógrafíuna en ég fer ekki langt á henni einn og sér, ég verð að hafa partner sem dansar við mig. Ekki bara; ég tel einn tveir þrír, og þú fylgir mér, og dansa.

Fólk er misjafnt eins og það er margt, klámið líka. Við getum ekki bannað fólk.

Kv. Hannibal

Flokkur: Bloggar | Facebook