Leitum ekki af sökudólgum?

Žaš eru margar raddir į sveimu um įstandiš ķ landinu, hverjum er um aš kenna.

 

Er žetta fólkinu ķ landinu aš kenna?

Er žetta śtrįsarmönnum aš kenna?

Er žetta bönkunum aš kenna?

Er žetta stjórnvöldum aš kenna?

Er žetta śtlöndum aš kenna?

 

Ok.  Hvar į ég aš byrja?  Allavega žį ętla ég ekki aš vera langoršur heldur hnitmišašur.

 

Sagan er svipuš og fjölskyldusaga.  Stjórnvöld eru foreldrarnir, bankarnir og śtrįsavķkingarnir eru stórubręšurnir og fólkiš ķ landinu eru litlubörnin.

 

Foreldrarnir setja reglur og žaš er ešli barnanna aš teygja sig eins langt og reglurnar leifa, helst ašeins lengra.  Litlibróšir fylgist meš stórabróšur og reynir aš apa eftir honum eftir fremsta megni.  Hann lķtur upp til hans og langar aš verša eins og hann žegar hann veršur stór.

 

Žaš lęra börnin sem fyrir žeim er haft.  Stóribróšir veršur stęrri og hagar sér eftir žvķ uppeldi sem hann fékk, hefur nś ašeins meira vald į žvķ hvernig hann hagar sé mišaš viš žegar hann var undir foreldrum sķnum.  Stórabróšur gekk vela š fį žaš sem hann vildi hjį foreldrum sķnum, var kannski pķnu frekur, og jafnvel dekrašur.  Enda héldu mamman og pabbinn mikiš upp į frumburšinn.

 

Svo žegar stóribróšir var oršinn stęrri og litlibróšir var oršinn stór, fór hann aš lįta litlabróšir fį žaš sem hann vildi og dekraši hann.

 

Allt fór ķ óefni, reglurnar sem foreldrarnir settu virkušu ekki nógu vel, dekriš borgaši sig ekki.  Stóribróšir hafi skuldbundiš sig mjög mikiš og fannst hann vera aš gera rétt.  Hann hafiš aš vissu leiti leift litlabróšur aš skuldbinda sig of mikiš lķka svo hann geti haldiš lķtiš einkapartż ķ stóra partżi stórabróšurs, en svo komiš aš hvorugur getur borgaš. 

 

Stóribróšir fer til mömmu og pabba og segir žeim aš fjįrfestingar hans ķ lķfinu hafi ekki gengiš upp.  Allur žessi pappķr sem hann hafši keypt hafi į endanum bara veriš veršlaus pappķr meš prentstöfum og allir peningarnir hans hafi veriš tölur ķ tölvuskjali, allt einhverjum śtlendingum aš kenna.  Mamma og pabbi finna mikiš til meš uppįhalds syni sķnum og taka į sig allar skuldir hans og hóta öllu illu, ętla sko ekki aš borga žessum śtlendingum sem voru aš svķkja dekurdżriš.  Žegar žau fara svo aš skoša hverjir skuldušu stóra strįknum sķnum sjį žau aš litli sonur žeirra skuldar honum helling.  Hafši fengiš lįn til aš kaupa sér bķl og hśs og einhvert svona rugl.  Nś skal sko lįta litla vitleysinginn borga, og ekki bara žaš, žaš skal borga greyiš śtlendingunum sem voru aš tapa į žvķ aš lįna stóra gulldrengum žeirra peninga sem litli strįk skrattinn hafši svo fengiš og eytt ķ vitleysu.  Žaš skal sį stutti fį aš borga lķka.  Aš eyša peningunum sķnum ķ hśs og einhverja slķka vitleysu.  Er strįkurinn brjįlašur?

 

Svona lķtur žetta śt fyrir mér.  Įbyrgšin er foreldranna.  Fordęmiš er skirt.  Ef žaš er löglegt, žį mį žaš.  Žaš gleymdist allt sišferši ķ uppeldinu.

 

Hvernig įbyrgšina į svo aš axla er efni ķ annan kafla.

 

Kv.

Hannibal, gerir sitt besta ķ aš vera gott foreldri


« Sķšasta fęrsla | Nęsta fęrsla »

Bęta viš athugasemd

Ekki er lengur hęgt aš skrifa athugasemdir viš fęrsluna, žar sem tķmamörk į athugasemdir eru lišin.

Innskrįning

Ath. Vinsamlegast kveikiš į Javascript til aš hefja innskrįningu.

Hafšu samband