Riðuveiki...

... finnst stundum í kindum og þá helst til sveita, þó sjaldnar nú í seinni tíð.  Það liggur þó ljóst fyrir að riðuveiki er líka farin að gera vart við sig hjá okkur mannfólkinu.  Einkenni veirunnar eru ómóstæðileg gredda sem lýsir sér þannig að smelt er smokki á, riðið, smokkinn af og nýjan á, riðið.  Matarlist er lítil á meðan á veikinn stendur og hætt er við að matur rotni ef veikin stendur lengi yfir.  Það sækjir þó að þeim veiku mikill þorsti og eiga þolendur veikinnar það til að drepa þorstann með áfengum drykk til að slökkva á líkama sínum en það endar oft með því að veikin stökkbreytist og endar með uppköstum.  Þegar veikin er svo gengin niður tekur við óráðstími og algengt að fólk ranki við sér annars staðar en þar sem veikin náði hámarki.  Séu sjúklingar spurðir út í eitthvað sem á að hafa eða hafði gerst á tímum riðuveikinnar er allt eins líklegt að viðkomandi bregðist illa við og jafn vel ljúgi og skelli á, sé um samskipti í síma að ræða.

Kv. Hannibal

Æla, notaðir smokkar og rotnandi matarleifar tóku á móti gestum

Athugasemdir

[Eygló (IP-tala skráð) 14.6.2007 kl. 08:17]

Man ekki eftir annarri eins bullfærslu

[Hannibal, 14.6.2007 kl. 12:15]

Já veröldin betur verið bullingsleg stundum.

[Sibbi (IP-tala skráð) 14.6.2007 kl. 17:32]

Þú verður að vera rólegur í hegninguni. Hún leggst á sálartetrið

[Hannibal, 14.6.2007 kl. 22:28]

Ég held þú sért með eitthvað sterkar en danska brjóstdropa þarna niðri...

[Sibbi (IP-tala skráð) 15.6.2007 kl. 08:47]

Er að blaða í græna kverinu á milli hillna